Weerzien met mijn (vakantie)vriendje

Nu we zo dicht bij de Duitse Eifel zitten, begint er bij mij ook wel iets te “kriebelen”. Mijn vakantievriendje Andreas, die ik in 1984 ontmoet heb, woont hier heel dicht bij. Theo weet dat hij voor mij echt wel belangrijk is geweest en dat ik hem nog steeds graag zie. Alleen dat zien hé, laatste keer was in 1997 😳😳

Gelukkig is er social media, dus je blijft wel contact houden, maar even een knuffel is toch heel iets anders. Vanmorgen hem dus maar even gebeld om te vragen of hij thuis was. 

Na het ontbijt richting Eisenschmitt, (een dorp met max 350 inwoners)..

Het adres wist ik nog uit mijn hoofd, Dus navigatie ingesteld en gaan....

Spannend hoor, zou hij veel veranderd zijn? Hebben we elkaar nog wel iets te vertellen?

Nou, ik kan jullie vertellen, Ja, praatstof genoeg, en veranderd, we zijn allebei 22 jaar ouder 😘, maar voor de rest....

Heerlijk bijgepraat, geluncht en natuurlijk een biertje gedronken. Goh, wat kan een mens blij zijn om elkaar weer te spreken. Nu afgesproken dat we het contact weer een beetje gaan aanhalen...

Toch bijzonder, zo’n vakantievriendje 🤗